Að mennta sig frá kennslu

Menntun er mjög mikilvæg.....ég yrði seinasta manneskjan í heiminu til að mótmæla því - en ég hef samt verið að spá í því undanfarið hvort hún sé alltaf  samfélagslega bætandi.

Til að skýra þessar sérkennilegu vangaveltur mínar langar mig til að segja ykkur frá vinkonu minni einni sem er, vel að merkja sérlega flinkur og frábær yngri barna kennari. Undanfarin ár hefur hún þó verið að bæta við sig stjórnunarmenntun meðfram vinnu og barnauppeldi. Um daginn sagði hún mér að sér hefði verið boðin stjórnunarstaða í skólanum sem hún er að vinna í og í stað þess að hugsa - "Frábært ! - gott fyrir þig", þá stóð ég mig að því að hugsa : "Æ, enn einn frábæri kennarinn sem hverfur úr kennslu." Þessi vinkona mín er ekkert einsdæmi - skólar landsins eru fullir af stjórnendum sem einu sinni voru frábærir kennarar.

Kannski er ég bara ein um þessar áhyggjur af því hve stjórnunarbatterí allra stofnana samfélagsins er orðið viðamikið og dýrt.  Mér finnst við nefnilega vera komin með fjölmarga stjóra og stýrur sem stýra og stjórna öðrum stjórum og stýrum sem síðan stýra og stjórna öðrum. Einhversstaðar í öllu þessu stjórnunarferli týnist svo ábyrgðin á verkinu sjálfu og þeir sem síðan inna af hendi hina raunverulegu vinnu fá minnst fyrir sinn snúð. Stjórar fá auðvitað betur borgað en aðrir  og því vilja allir vera stjórar - skiljanlega. Mín skoðun er sú að kennarar séu í lykilstöðu í skólanum og eiga að fá vel borgað fyrir þá vinnu. Þá fyrst gætum við stoppað þetta flæði úr kennslustofunni.

Skólastarf stendur og fellur með kennurunum og því er mikilvægt fyrir okkur sem menntaða þjóð að halda í alla okkar færustu kennara þar sem þeir gera mest gagn - í kennslu. Þegar kennaranám verður orðið 5 ára háskólanám, gæti staðan orðið sú að engir kennarar fáist inn í skólana til að kenna, þar sem menntun viðkomandi og kröfur um laun vegna hennar verða með þeim hætti að þeir telja það ekki ómaksins vert að vinna inn á gólfi með nemendum.