Skýrir skákkrakkar

Flott hjá kökkunum í Rimaskóla.  Á reyndar sjálf einn keppandann í liðinu og er því ekki óhlutdræg. Hann er 11 ára og voru hann og vinur hans þremur árum yngri heldur en næstyngstu keppendurnir á mótinu. Góð vinna Rimaskólafólks í skáklistinni er svo sannalega að skila sér og framtíðin ætti að vera nokkuð björt líka.....þar sem enn fleiri ungir og efnilegir krakkar eru að koma upp til viðbótar við þessa.

Innilegar hamingjuóskir !

Rimaskóli Norðurlandameistari

Hraðlestrarskilningur

Sat áhugaverða námstefnu um leiðir til að efla lesskilning í Víðistaðaskóla í dag. Var svo heppin að hitta bloggvinkonu mína hana Rósu á ráðstefnunni og fékk að sitja hjá henni. Það eitt hefði nægt til að gera þennan dag hinn skemmtilegastan en að auki voru fyrirlestrarnir flestir áhugaverðir. Við fengum t.d. að vita (sem við reyndar vissum) að íslenskir unglingar væru í meðallagi læsir. Voru svipaðir Norðmönnnum og Dönum en heldur á eftir Svíum og langt á eftir hinum hæsttrónandi Finnum....og það sem verra var, árangur íslenskra unglinga færi sífellt versnandi.

Í öðrum fyrirlestri kom fram að árið 1979 lásu 90% ungmenna í dagblöð á degi hverjum en árið 2003 lásu einungis 40% þeirra dagblöðin. Samt er aðgengi að slíku efni örugglega auðveldara heldur en áður fyrr. Kennarar hafa lengi bent á hversu mikið hinn almenni lestur hefur dregist saman og hversu lestrarþjálfunarþátturinn hafi verið vanræktur. Áhugi á bóklestri er skammalega lítill og því þurfa þessar tölur ekki að koma á óvart.

Þá var fjallað um gildi þess að efla mál og læsisþroska leikskólabarna og bent á nokkrar hagnýtar leiðir til þess. Góður hlustunarskilningur leikskólabarna skilar sér nefnilega í betri lesskilningi í grunnskóla. Tveir fyrirlestrar fjölluðu síðan um byrjendalæsi og gagnvirkan lestur en þar sem ég hafði kynnt mér hvorutveggja vel áður, kom þar ekkert á óvart. Hugarkort og gerð þeirra vöktu töluverðan áhuga hjá mér og ég hef einsett mér að ná betri færni í að nota þau.

En sá fyrirlestur sem mér fannst aftur á móti einna athyglisverðastur var um hraðlestur, sem leið til að efla lesskilning. Það hljómar mótsagnakennt að aukinn lestrarhraði skili sér í auknum lesskilningi en eftir að hafa hlýtt á mál Jóns Vigfúsar Bjarnasonar hef ég eiginlega komist á þá skoðun að þarna gæti verið um aðferð að ræða sem vannýtt er í lestrarnáminu. Nemendur Hraðlestraskólans árið 2007 voru að sögn Jóns Vigfúsar látnir taka próf í upphafi námskeiðsins og að meðaltali lásu þeir 165 orð á mínútu og voru með 64% lesskilning. Eftir 6 vikna þjálfun höfðu nemendur bætt sig verulega og lásu orðið 618 orð á mínútu að meðaltali og svöruðu 81% atriða rétt af lesskilningnum.

Mér finnst þetta feikigóður árangur og sýnir enn og aftur að það er hægt að bæta sig í lestri ef vilji, regluleg ástundun og hvatning er til staðar. Jón sagði að lágmarkshraði hugans væri í kringum 400 orð á mínútu og ef við læsum hægar en það missti fólk einbeitinguna og lesturinn yrði ómarkvissari og lesskilningur slakari. Það væri verulegt samhengi á milli meiri lesturs og aukins lesskilnings og um leið ykist orðaforðinn gifurlega. Umsagnir nemenda Hraðlestraskólans virtust allar lofsamlegar og töldu nemendurnir sig  hafa grætt gífurlega á námskeiðinu.

Það er kannski hugmynd að koma þessari aðferð inn á mið og unglingastig grunnskólanna......eða hljómar þetta kannski of vel til að geta verið satt?

Kvín-bí

Hún sveif
framhjá mér
gul og svört,
feit og loðin
með lítinn
mjóan karl
á bakinu...

...og ég veit ekki afhverju
ég fór að hugsa um
Gei præd.

Heimilisofbeldi

Í speglinum á baðinu, ást þín birtist mér.

Í kúlunni á enninu marblettum þar og hér.

Í speglinum á baðinu ást þín blasir við.

Skurður rétt hjá eyranu og nefið tvíbrotið.

 

Þegar ég renndi í gegnum Fréttablaðið í morgun, hnaut ég um frétt þar sem kona virðist hafa breytt framburði sínum gegn eiginmanni varðandi líkamsárás. Maðurinn hafði fyrst viðurkennt að hafa ,, sparkað í rassgatið á henni og sagt henni að drulla sér út og vel gæti verið að hann hefði danglað í hana líka". Hann breytti síðar framburðinum og það gerði konan líka sem sagðist hafa ,,gengið á hönd mannsins". Áverkar hennar við þessa handgöngu voru eftirfarandi: Hún hlaut blóðgúl undir húð vinstra megin á enni, V-laga skurð á eyrnasnepil, mar undir augabrún og á nefi, gagnauga, handlegg og á hné.

Auðvitað var ekki hægt að sakfella manninn þar sem konan dró ákæruna til baka. En mér finnst það samt umhugsunarvert hvort hún hafi einfaldlega rétt til þess þar sem "sönnunargögn" í málinu styðja upphaflega ákæru til fullnustu. Skýring konunnar á því að allt þetta geti hafa gerst bara við að ,,ganga á hönd mannsins" , finnst mér aftur á móti ekki ganga upp.

Konur sem verða fyrir langvarandi ofbeldi á heimili þróa með sér ákveðna sjálfsmynd sem gerir það að verkum að þær komast með engu móti út úr þessum vítahring af sjálfsdáðum. Mér finnst að löggjafinn og kerfið sem slíkt ætti að koma með markvissari hætti að því að uppræta þessa alltof algengu kúgun. Ofbeldi ætti aldrei að líðast - jafnvel þó annar aðilinn (eða báðir) virðast hafa gefið leyfi til slíks.