Anna Þóra Jónsdóttir

23.2.2008 | 14:26

Kennaramenntun - gæði umfram magn.

Var á opnum fundi með Þorgerði Katrínu menntamálaráðherra í vikunni hér í Grafarvogi. Þar reifaði ráðherrann sýn sína á menntamál og reyndar mörg önnur mál ásamt því að svara fyrirspurnum úr sal. Við mættum sjö kennslukvinnur úr mínum skóla og bjuggumst að sjálfsögðu við góðri mætingu frá öðrum skólum hverfisins á fundinn. Sú varð ekki raunin, einungis ein önnur kennsluKONA var á fundinum (að því ég best veit). Aðrir fundargestir voru Sjálfstæðismenn og flestir karlkyns. Þetta finnst mér undarlegt áhugaleysi hjá kennurum.

Á fundinum var m.a. rætt um lengingu kennaranámsins. Ég hef lengi verið þeirra skoðunar að kennaramenntun sé þess eðlis að hún eigi að vera í stöðugri endurskoðun. Samfélagið okkar tekur breytingum og kennarar verða ætíð að vera samstíga þeim breytingum. Hvort 5 ára kennaranám sé svarið við lausn kennaravanda skólanna finnst mér aftur á móti álitamál. Innihald menntunarinnar, faglegar kröfur og þjálfun á vettvangi finnst mér eiga að vera þær vörður sem námið eigi að standa á. Tveggja ára lenging kostar sitt, . Skattgreiðendur munu fá að axla þá ábyrgð. Nemarnir þurfa einnig að fjarmagna menntun sína tveimur árum lengur og taka til þess há lán. Laun kennara eru með þeim hætti í dag að mér er til efs að margir vilji eyða þeim tíma og peningum sem þetta kostar fyrir jafn léleg laun. En síðast en ekki síst, þá verður að tryggja það að þessi lenging skili okkur sannalega betri kennurum. Það er mín skoðun að 24 mánaða ritgerðavinna eða sálfræðikúrsar hafi sáralítið vægi fyrir hinn nýútskrifaða kennara þegar hann stendur fyrir framan 24 barna 8 ára bekk, þar sem fjölmargir einhverja hegðunargreiningu, nokkrir eru á lyfjum, sumir búa við erfiðar heimilisaðstæður og þá eru ótaldir þeir sem eru lesblindir eða með aðra námsörðugleika. Þetta hefur reynst mörgum nýútskrifuðum kennaranum erfiður þröskuldur á fyrsta kennsluári og margir þeirra hafa gefist upp og ekki skilað sér aftur í kennsluna. Það þarf nefnilega að undirbúa kennaranema betur undir kennslu í íslenskum skólum Erlendar kennisetningar og fræði eiga alls ekki alltaf við okkur, enda erum við eins og alþjóð veit svolítið "spes".:-)

Kennarastarfið er bara þess eðlis að erfitt er að læra það á bókina. Starfið felst í samskiptum við nemendur daginn út og inn og kennarinn verður að vera fær um að leysa ófyrirséð vandamál á hraðan og markvissan hátt. Því finnst mér að praktískur undirbúningur undir kennslu ásamt fjölbreyttum tækifærum til handa kennaranemum til að æfa sig í kennslunni eigi að vera sú viðbót sem aukin kennaramenntun eigi að byggjast á. Sálfræðikenningar og ýmis theorísk fræði eru jú góðar leikfimi-æfingar fyrir hugann og andlegan þankagang en fyrir kennarastarfið finnst mér nauðsynlegt að beita þjálffræðilegum aðferðum í meira mæli. Eftirfarandi texti er mörgum kennurum kunnur og ekki að ósekju - flestar fræðikenningar um kennslu byggjast á þessum einföldu "sannindum".

Segðu mér ég gleymi

Sýndu mér ég man.

Leyfðu mér að vera með

og hlutinn þá ég kann.

Mín tillaga er sú að kennaranámi verði lengt í 4 ár ( til að byrja með) og yrði þetta fjórða ár nokkurs konar kandidatsár. Grunnskólar myndu t.d. sækja um til Kennaraháskólans á hverju ári eftir nemum sem yrðu ráðnir sem aðstoðarkennarar í stórum/erfiðum bekkjum í skólunum. Nemarnir fengju að fylgjast með reyndum kennara að störfum og lærðu um leið helstu handtök þau sem kennarar þurfa að inna af hendi á venjulegu skólaári. Þeir myndu kynnast vinnuumhverfinu betur og hvernig foreldrasamstarf færi fram. Þeir myndu koma að heildarskipulagi kennsluársins og gætu prófað það sem þau hefðu verið að læra í kennaranáminu með markvissum hætti og í raunverulegum aðstæðum. Kennaranemarnir fengju þetta fjórða ár, stuðningskennaralaun enda gengju þeir í þeirra störf. Þarna væru sem sagt tvær (eða þrjár) flugur slegnar í einu höggi. Nemendur fengju lærdómsríka reynslu, skólarnir gætu mannað stuðningsfulltrúastöður með menntuðu fólki (sem hefði bæði áhuga, menntun og getu til að sinna starfinu vel) og kennaranemar fengju greidd laun og þyrftu því ekki að taka námslán á meðan.

Kennsla á að vera starf sem borgar sig - því það borgar sig ekki fyrir samfélagið að vanrækja hana.

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 14:41 | Facebook

Athugasemdir

Ég er sammála þessu Anna Þóra og höfum við oft rætt þetta í kennaravinahópnum, það vantar kandídatsár. Þegar nýútskrifaður kennari kemur út á vinnumarkaðinn þá vantar hann innsýn í praktíska hluti eins og skipulagningu í upphafi skólaárs, skipulagningu á samskiptum við foreldra og að skipuleggja skólaárið. Þetta mundi lagast ef kennarakadidat mundi vera með kennara í allri vinnu frá upphafi til enda.

Rósa Harðardóttir, 23.2.2008 kl. 22:42